Het maken van een animatie was een grote leerkuil en sich. Hierdoor zag ik al gauw verband met de leerkuil als symbool. Een van de dingen waar ik werkelijk het meest TROTS op ben is toch wel interactive storytelling.
Het probleem
Scene 1: Superman komt aan wandelen, kan niet verder door de enorme afgrond onder hem.
Scene 2: Superman kijkt naar beneden, en weer naar boven. Ontdekt en wijst naar de overkant.
Verbreed je horizon
Scene 3: Superman ziet overkant. Spotlight (witte vlak) staat op de overkant van de rotspartij. Van blijdschap springt hij een gat in de lucht.
Keuzestress
Scène 4: Je krijgt een inkijkje in de gedachtenwereld van superman. Hij wil naar de overkant. Er zijn twee gedachtenwolkjes. In het ene wolkje zie superman die aftaait en niet durft. In de andere zie superman die vliegt.
Het is onmogelijk
Kiest hij in scène 4a (5) voor de negatieve aanname dat hij niet kan, dan wordt hij in de volgende scene bevestigd in zijn angst, namelijk dat het een onmogelijke opgave is om naar de overkant te geraken. Sfeer in dit shot is wat dreigender, met gier en alarmerende kleuren..
Vlieg met me mee….
Scène 4b (6): Superman heeft zijn angst overwonnen en hij vliegt naar de overkant.
Leerkuil: route to succes
Scène 7: Superman heeft de overkant gehaald en straalt van zelfvertrouwen.
Hieronder vind je een schermopname uit Adobe Animate van hoe de interactieve animatie eruit zou zien als je de stappen doorloopt die deze superman neemt. Het is een ‘Proof of concept’. Dat wil zeggen dat je de haalbaarheid van het idee toets, zonder dat je alles uitwerkt. Het verhaal en de storyboards zijn uitgebreider dan wat in deze schermopname te zien is. #soundon
